CALIGRAMAS DE 2º BACH C

 

Ollos de auga de Domingo Villar, recensión de Alejandro Zekios Sánchez (1º Bach C)

PERSONAXES SECUNDARIOS DA NOVELA OLLOS DE AUGA :

Inspector Leo Caldas: É o protagonista da historia, un inspector de policía que traballa na cidade de Vigo. É un personaxe reflexivo e observador, comprometido co seu traballo e cunha personalidade introvertida. Leo Caldas enfróntase ao caso da desaparición de Mónica Andrade e penétrase na investigación mentres loicha coas súas propias inquietudes.

Rafael Estévez: É o compañeiro e amigo de Leo Caldas no corpo de policía. Rafael é un personaxe extrovertido, en contraste coa personalidade máis reservada de Caldas. Xuntos forman un equipo na resolución do caso.

Mónica Andrade: É a nova desaparecida que desencadea a trama da novela. Mónica é unha estudante universitaria cunha vida aparentemente normal, pero a medida que se desenvolve a historia, descóbrense aspectos ocultos da súa vida que xeran interrogantes sobre a súa desaparición.

Emma Caldas: É a nai de Leo Caldas e xoga un papel importante na historia. Emma ten unha relación próxima co seu fillo e convértese nunha figura de apoio emocional para el durante a investigación.

PERSONAXES PRINCIPAIS DA NOVELA OLLOS DE AUGA:

Carmen Valverde: É unha amiga de Mónica Andrade e tamén estudante universitaria. Carmen é unha figura importante na vida de Mónica e a súa desaparición aféctaa profundamente. A súa participación na historia revela aspectos relevantes sobre a vida de Mónica.

Xulia Pardo: É unha xornalista e antiga amiga de Leo Caldas. Xulia traballa nun xornal local e colabora na investigación do caso. A súa relación con Caldas é complexa e achega un elemento adicional de intriga á historia.

Elías Lavandeira: É un ancián que vive preto da zona onde desapareceu Mónica. Elías convértese nun personaxe crave na trama, xa que ten información valiosa relacionada co caso.

Carlos Varela: É un psicólogo e antigo profesor de Mónica Andrade. Carlos xoga un papel importante na historia, xa que a súa relación con Mónica revela aspectos máis profundos da súa personalidade.

Isabel Castro: É a inspectora xefa de Leo Caldas. Isabel supervisa a investigación do caso e proporciona apoio e dirección ao equipo de policía. A súa presenza é fundamental no desenvolvemento da trama.

Ruído, relatos de guerra de Miguel Anxo Murado, recensión de Brais Fernández Blanco (1º Bach C)

Dragal de Elena Gallego Abad, recensión de Nicolás Otero Bouza (1º Bach B)

Booktrailer Aire negro de Agustín Fernández Paz, Alejandra Pérez García (1º Bach B)

O vixía no centeo de Salinger, recensión de Rubén Carril Blanco (1º Bach B)

O vixía no centeo é unha novela escrita por J.D. Salinger e publicada en 1951. A historia está narrada en primeira persoa por Holden Caulfield, un adolescente de dezaseis anos que foi expulsado da súa escola preparatoria e atópase nun punto de inflexión na súa vida.

Holden, cheo de cinismo e descontento coa sociedade, decide escapar do seu fogar en Nova York e pasar uns días na cidade antes de enfrontarse aos seus pais. Durante a súa estancia, Holden atópase con diferentes personaxes e experimenta unha serie de encontros e situacións que reflicten o seu conflito interno e a súa loita por atopar un sentido no mundo.

Ao longo da novela, Holden reflexiona sobre a súa infancia, a súa familia e as súas experiencias pasadas. Mostra un profundo desprezo cara á hipocrisía e a superficialidade da sociedade, e busca a autenticidade e a conexión humana xenuína. Aínda que se mostra rebelde e desilusionado, tamén mostra momentos de vulnerabilidade e mostra o seu desexo de protexer a inocencia dos nenos, personificado no seu desexo de ser o "O vixía no centeo".

A medida que a historia avanza, Holden enfróntase á súa soidade e a súa incapacidade para relacionarse de maneira significativa cos demais. Aínda que busca a compañía doutras persoas, atópase constantemente decepcionado polas expectativas non cumpridas e a falsidade que atopa ao seu redor.

O vixía no centeo é unha exploración profunda da adolescencia, a perda da inocencia e a angustia existencial. Salinger captura habilmente a voz e a psicoloxía dun adolescente confundido, e a través de Holden, cuestiona as normas sociais e os valores convencionais.

A novela termina con Holden nunha institución psiquiátrica, narrando as súas experiencias desde alí. Aínda que se sente alienado e confundido, tamén se albisca un raio de esperanza mentres reflexiona sobre o seu futuro e a posibilidade de atopar un lugar no mundo.

En resumo, O vixía no centeo é unha novela que aborda os desafíos e as loitas emocionais da mocidade, a procura da autenticidade e a necesidade de atopar un sentido nun mundo aparentemente caótico. É un retrato conmovedor dun adolescente en crise e unha obra literaria que segue sendo relevante e cativadora na actualidade.

Na miña opinión, paréceme unha boa novela que lle recomendaría a máis xente debido a que moita xente ten enfrontamentos internos consigo mesmo e nesta novela ese é o tema principal e probablemente a moita xente lle poida axudar nos seus problemas.

Atranco no banco de Manuel Núñez Singala, recensión de Nerea García Fandiño (1º Bach C)