mércores, 20 de xaneiro de 2021

O sol do verán de Carlos Casares, recensión crítica de Susana González Aller (1º Bacharelato B)

O sol do verán é unha obra escrita polo autor ourensán Carlos Casares que viu a luz algo máis dun mes despois do pasamento do escritor. Carlos Casares, nado en Ourense e licenciado en Filosofía e Letras na Universidade de Santiago de Compostela, baseou a súa vida na literatura galega, a crítica literaria e a política. O xénero literario máis cultivado pola súa parte foi a narrativa, aínda que tamén debemos destacar o seu traballo como columnista no xornal La Voz de Galicia. O sol do verán é unha das súas obras máis aclamadas e da que falarei nesta recensión.

Este libro cóntanos a bonita historia de amor e amizade entre dous rapaces, Carlos e Helena. Os dous son amigos dende a infancia e pasan a maioría dos seus veráns e aventuras xuntos nunha casa ambientada na vila de Beiro. Todo o argumento da obra xira en torno ao traumático feito ocorrido nese mesmo lugar, o suicidio de Carlos. Ao longo da novela imos atopándonos co choque entre as distintas fases da vida de ambos rapaces, unha vida na que comparten anécdotas que marcarán as súas personalidades e que desembocarán nun transcurso dos feitos do que non poderán escapar.

Toda a viaxe en coche que fai Helena xunto co seu marido Arturo ata a chegar á casa da súa nai para contarlle a noticia da morte de Carlos simboliza para min as fases polas que pasamos cando temos que aceptar a perda de alguén querido, máis coñecidas, como as fases do dó. Entre elas están a negación, a ira, a depresión... e finalmente a aceptación. Helena vai recordando unha a unha as últimas palabras que pronunciaran ela e máis Carlos a noite anterior, tentando centrarse no que puidera ter deixado pasar, nos xestos e expresións do seu gran amigo... antes de que ocorrera a gran traxedia.

Creo que este libro aborda dunha gran maneira o tema do suicidio dende o punto das vítimas ou danos colaterais que deixa polo camiño, como puido ser o caso de Helena e as persoas que máis coñecían e querían a Carlos. Todo ese traxecto que fai Helena mostra á perfección o difícil da superación dunha perda tan importante, unha perda que ás veces non se pode superar ou decidimos non superar para convivir con ela durante o resto das nosas vidas.

Recomendaría este libro, sen ningunha dúbida, a todos os rapaces e rapazas que busquen ideas para ler, porque ademais de contar dunha maneira tan persoal e cativadora a historia de Carlos e Helena, creo que tamén fai reflexionar sobre como debemos utilizar o noso tempo e dicir o que sentimos no momento no que o sentimos.

O club da calceta de María Reimóndez, recensión de Icía Díaz Kirk (1º Bacharelato B)

Feliz idade de Olga Novo, Sara Sanz Fonta (1º Bacharelato A)

Fundacíón Granell

luns, 18 de xaneiro de 2021

Booktrailer de Bestiario científico de Anxos Nogueirosa de Antonio Manuel Fraga, Xoel Lago Hermida (4º ESO A)

 

DX de Eli Ríos, Ana Isabel Díaz López (1º Bach A)

 Presentación sobre DX de Eli Ríos

O club da calceta de María Reimóndez, presentación e booktuber de Lydia Sandá Celeiro (1º Bacharelato A)

 

A dúbida de María Reimóndez, recensión crítica de Ariadna Alcalde Mahía (1º Bacharelato A)

A novela comeza coa chegada da policía á casa de Deli para deter o seu home, Vicente, acusado por abuso de menores. A situación déixaa completamente impactada, pero decide buscar repostas, sen escoller ningún bando, confiando en que se faga xustiza. Comeza a mirarse no espello, a observar o seu corpo e a pensar na súa relación con Vicente. A súa cabeza énchese de dúbidas que non quere apresurarse a responder. Agora moitos hábitos da parella cobran outra perspectiva, como o feito de que o seu marido leve anos sen tocala e non manteñan relacións sexuais, algo que antes percibía como o que ocorre normalmente nas parellas co paso do tempo, mais neste intre créalle inseguridade.

A noticia do suposto delito aparece rápido en todos os xornais debido a que Vicente forma parte dun partido político e ocupa o posto de concelleiro. Ao lela redactada na prensa, Deli descubre o nome da nena que fai a denuncia e decátase de que a coñece: Ana é a filla dos seus mellores amigos. Tanto Vicente como ela tiñan moi boa relación coa rapaza, sobre todo el. Coidábana dende que era pequena e ela desfrutaba moito xogando con Vicente. Este feito fai o proceso aínda máis difícil para Deli.

A autora, a través do narrador externo, pretende e consegue meternos nos pensamentos da protagonista e poñernos na súa pel. Ao longo da novela remárcase moito como Deli é xulgada polo feito de ser muller e polo seu aspecto físico, sendo moi importante a súa caracterización física de corpo miúdo. Ela a pesar de como é tratada pola policía, o presidente do partido ou os seus compañeiros de traballo do banco, móstrase valente a investigar pola súa conta se é necesario.

A novela non só trata o tema de abusos a menores, senón tamén a corrupción e mesmo a prostitución con moita claridade. Conta como moitas mulleres se encontran atrapadas nunha situación da que non é nada fácil saír, xa que ao contrario do que poida parecer, denunciar un caso como o que se relata é algo moi duro que leva consigo un proceso psicolóxico e xudicial moi complicado.

Sen dúbida, recomendaría esta novela e pareceríame boa idea que se propuxese como lectura en bacharelato. A narración e rápida e fácil de seguir, mantense a intriga ata o final. Gustoume moito a estrutura do libro, como cada punto do proceso polo que pasaba a protagonista formaba un capítulo, sendo estes curtos e concisos, e creando deste xeito un ambiente acorde á historia narrada. En conclusión, A dúbida de María Reimóndez é un libro que nos permite vivir a través de Deli un difícil proceso do que podemos obter unha gran aprendizaxe.



ENTREGA DE DIPLOMAS DE CERTIFICAÇÃO DO CAMÕES JÚNIOR

No dia de hoje fizemos entrega dos diplomas que acreditam a certificação B1 de proficiência em Português Língua Estrangeira aos alunos e alu...