martes, 9 de maio de 2023

Igualdade, poema de Daniela Lafuente Lorenzo (2º Bach C)

 


IGUALDADE

Mortes causa a guerra

ninguén quere loitar

todos queren gritar.

Que inxusta a guerra!

Aequad omnes cinis, 

remateremos no mesmo lugar.

 

Ante a morte

todos iguais somos

rico ou pobre

cinsa seremos

 

ACRÓSTICO DE DANIELA LAFUENTE LORENZO (2º Bach C)

 


A ansiedade non é nada; é moito máis difícil do que parece.

Non sabedes que inventar, ansiedade, á vosa idade?: si, temos ansiedade e non é a nosa culpa.

Se estades tan mal, ide ao médico; non é tan sinxelo.

Igual deberiades deixas de sobrepensar as cousas; oxalá puidésemos.

Entón, poñedes a ansiedade de escusa para todo; se realmente soubeses como é, non a verías de escusa.

Desde cando tes ansiedade? Se hai nada estabas ben; non sempre se ve desde fóra.

Agora todos tedes ansiedade ou que? A ansiedade non é ningún xogo, simplemente agora está máis visibilizada.

Dubido que sexa para tanto; para ti pode non ser nada, pero cada persoa séntea dunha maneira diferente.

É cousa da túa cabeza, cálmate e xa está; se souberas como se sente...

venres, 5 de maio de 2023

ACRÓSTICO DE NOA LÓPEZ FERREIRO (2º BACH C)


Acabarei os estudos?

Desexando cumprir os 18

Oxalá valorasen máis os sentimentos e non tantos exames e estudos

Lisca do meu cuarto, papá!

Estou farta de todo

Saímos de festa o sábado?

Cantos exames!! Non me dá a vida!!

Eu teño máis vida ca os estudos.

Nada máis faga os 18, marcho da casa.

Todos suspenderon. O exame era moi difícil, mamá!

Éche o que hai

ACRÓSTICO DE ANDREA ZAMPALO PÉREZ (2º BACH C)


Sempre pendente do paso do tempo

Obedece os nosos maiores

Compararse cos demais nunca é a solución

Independente en todos os aspectos

Exemplo a seguir

Dicir e falar con  liberdade

Aterrado polo mundo exterior

Dono dos seus propios pensamentos e soños

É esencial en tarefas necesarias para a continuidade da vida

mércores, 3 de maio de 2023

AUTOPOÉTICA DE DANTE FERNÁNDEZ ANTELO (2º Bach C)

Vai un vangardista e dille a unha cantante de ópera: rétote a revolucionar o canto cos silencios.

Vai un poeta moderado e dille ao colaborador da luz: antes de podernos cobrar, ben debes de pensar que, para un traballar, non debe pagar polo que ilumina o devagar.

Vai unha lavandeira e dille a un túmulo: ñoquis e salsa de tomate para a súa roupa manchar.

Vai un c con cedilla e dille a unha tónica: apetécelle un cigarro?

Vai un solpor e dille a un rapaz feo: carai, vaia pintas! Nin o día máis anubrado eu estou así.

Vai unha patria pequena e dille a unha caixa de correos: É tan pequeno o que eu posúo que ben cabe dentro túa.

Vai o mariscal Pétain e dille a un porteiro de discoteca: O meu amigo Adolfo di que nesta discoteca están todos xuntos, que non se respecta o espazo vital.

Vai un leixaprén e queda colgado nunha sala X: Sabía que non debera meterme aquí.

Vai a alborada de Veiga e faise de noite, e entón dille o cristián de base: Aí arriba, entre a escuridade do ceo, brilla o reino de Deus.

Vai a néboa dun verso, sae do poemae acatou a Constitución: Lendo os meus dereitos non debería estar aquí.

Vai unha musa e dille ao porteiro de discoteca de antes: Aínda non saíu o Mariscal?

Vai unha obra Hermética e dille a unha Asociación de Pais: Onde hai hermetismo, non hai medias verdades.

AUTOPOÉTICA DE ESTRELLA CABADO POSE (2º Bach C)


XERACIÓN DE CRISTAL

Vai un vangardista e dille a unha cantante de ópera:

Xa estás chorando outra vez?

Vai un poeta moderado e dille ao colaborador da luz:

En lugar de queixarte poderías axudar

Vai unha lavandeira e dille a un túmulo:

Recoñece que o que fixeches está mal e eu tiña razón

Vai un c con cedilla e dille a unha tónica:

Avergóñome de ti, non podes ser como os demais?

Vai un solpor e dille a un rapaz feo:

Canso de que? Se non fas nada

Vai unha patria pequena e dille a unha caixa de correos:

Insiste todo o que queiras, aquí quen manda son eu

Vai o mariscal Pétain e dille a un porteiro de discoteca:

Os da vosa idade non valen para nada

Vai un leixaprén e queda colgado nunha sala X:

Non podes poñerte así á mínima

Vai a alborada de Veiga e faise de noite, e entón dille o cristián de base:

Deberías coller exemplo de... faino todo ben

Vai a néboa dun verso, sae do poemae acatou a Constitución:;

Ese non é para tanto

Vai unha musa e dille ao porteiro de discoteca de antes:

Cando non me teñas a ver que fas, eu non vou estar sempre

Vai unha obra Hermética e dille a unha Asociación de Pais:

Rosmas por todo, que pouco agradeces as cousas

Inxusta eu? A inxusta es ti

Sempre estás tirada na cama, fai máis un moble ca ti

Ti non tes preocupacións, non coma min

Á túa idade eu xa...

Levas moito sen falar comigo, logo non me pidas axuda


xoves, 20 de abril de 2023

AUTOPOÉTICA de Zoe Nebril (2º Bach C)


Vai un vangardista e dille a unha cantante de ópera

Vai un poeta moderado e dille ao colaborador da luz

Vai unha lavandeira e dille a un túmulo

Vai un c con cedilla e dille a unha tónica

Vai un solpor e dille a un rapaz feo

Vai unha patria pequena e dille a unha caixa de correos

Vai o mariscal Pétain e dille a un porteiro de discoteca

Vai un leixaprén e queda colgado nunha sala X

Vai a alborada de Veiga e faise de noite, e entón dille o cristián de base

Vai a néboa dun verso, sae do poemae acatou a Constitución

Vai unha musa e dille ao porteiro de discoteca de antes

Vai unha obra Hermética e dille a unha Asociación de Pais