xoves, 15 de febreiro de 2024

Cabeza de medusa de Marilar Aleixandre, recensión de Astrid Daniela Molina Guerra (1º Bach A)

Marilar Aleixandre, nacida en 1947, é unha autora galega coñecida polo seu compromiso social e pola súa capacidade para abordar temas difíciles. A súa obra inscríbese no contexto literario contemporáneo.

O estilo de Aleixandre caracterízase pola facilidade de tratar metáforas que transcende a narrativa. As metáforas, como “a cabeza de Medusa”, convértense en símbolos potentes na “petrificación” emocional que segue á agresión.

Argumento:

Sofía e Lupe, dúas mozas de 17 anos que cursan Bacharelato son violadas por dous universitarios que se ofreceron a levalas á casa e conducíronas ata un camiño afastado aproveitándose delas.

Esa mesma noite, as nenas, acompañadas polas súas familias, poñen a denuncia e pasan un control médico para recoller as probas xenéticas, ademais son interrogadas para obter información sobre os agresores.

Ao incorporarse ao instituto de novo, as nenas séntense diferentes, observadas e xulgadas pola súa nova condición. Pese a intentar recobrar a normalidade un alumno chamado Mauricio comeza a facer pintadas despectivas cara a elas e a insultalas, feito que dificulta a súa mellora. O alumno é acusado pero tan só recibe como castigo una semana de expulsión.

Tema:

O tema principal de A Cabeza de Medusa xira en torno á violencia sexual e as súas consecuencias. Ademais, a novela toca temas como a impunidade fronte á violencia sexual, a falta de empatía na sociedade e a importancia do apoio e a solidariedade.


Personaxes:

1. Sofía e Lupe son as protagonistas. A súa tráxica experiencia de violación desencadea unha loita pola recuperación física e emocional. Ao longo da novela vemos como estas mozas afrontan non só un trauma directo, senón tamén unha vitimización no seu ámbito escolar. A súa relación e a forma en que se apoian mutuamente engaden capas de complexidade aos seus personaxes.

2. Mauricio, o agresor e acosador de Sofía e Lupe, convértese nunha figura antagónica. O relato explora a impunidade que rodea os autores de violencia sexual, xa que a pesar de ser acusados, reciben un castigo insuficiente.

3. Rubén, Celia, Lorena, Artur e Jessica, estes amigos xogan un papel crucial como un forte sistema de apoio para Sofía e Lupe. As súas historias individuais reflicten amizade e solidariedade xenuínas nos momentos difíciles. A través das súas accións e reaccións ante a traxedia, estes personaxes mostran a importancia do apoio emocional e da empatía en situacións traumáticas.

4. Parentes de Sofía e Lupe, destacando como o trauma afecta non só ás vítimas, senón tamén aos que as rodean. As dinámicas familiares convértense nun espazo de resiliencia e a capacidade de afrontar as adversidades.

·Situación Traumática:

No capítulo 4, titulado "Non te preocupes, mamá", Sofía e Lupe enfrontan o difícil proceso de revelar a violación aos seus pais. A autora aborda con detalle a angustia e vulnerabilidade das protagonistas durante esta conversa.

-Dificultades no Proceso Legal e Escolar:

Á medida que avanza a historia, revélanse as dificultades no proceso legal e as interaccións escolares de Sofía e Lupe. A insuficiencia do castigo a Mauricio. O acoso de Mauricio na escola engade capas de dificultade, destacando a falta de comprensión e empatía por parte dalgúns compañeiros.

-Cando Sofía e Lupe chegan á comisaría despois de ser vítimas de violación, as situacións na comisaría e durante a atención médica:

-Comisaría:

Ao chegar á comisaría para poñer a denuncia, Sofía e Lupe experimentan unha situación inicialmente abafadora. A obra mostra como as mozas, xunto con súas familias, se enfrontan a preguntas detalladas e á necesidade de revivir o trauma ao describir os eventos. A novela destaca a dificultade de relatar experiencias tan traumáticas e a valentía necesaria para enfrontar no proceso legal.

-Atención Médica:

Despois de poñer a denuncia, as protagonistas sométense a un control médico para recoller probas xenéticas. Este proceso médico é representado con sensibilidade, resaltando a importancia de recompilar evidencia para respaldar a denuncia. A autora explora como as mozas experimentan non só a dor física, senón tamén emocional durante este proceso médico.

Paralelismos con Medusa:

O simbolismo de Medusa percorre a novela, creando paralelismos poéticos coas protagonistas:

-A petrificación emocional:

As secuelas emocionais da violación reflicten o concepto de petrificación asociado á Medusa. As protagonistas sofren unha “metamorfose” interna, afectando a súa percepción do mundo.

-O apoio como espada contra a monstrosidade:

Ao igual que Perseo utiliza a espada para enfrontarse a Medusa, os amigos das protagonistas actúan como espada contra ao trauma. O apoio emocional e a solidariedade emerxen como ferramentas para desafiar a escuridade.

-O proceso de metamorfose:

As protagonistas experimentan un proceso de metamorfose semellante ao mito de Medusa. A través do apoio e da loita persoal, Sofía e Lupe transitan dun estado de vulnerabilidade a unha nova forma de forza e resiliencia.

-O título:

É preciso e eficaz, convértese nun imán para o lector, xerando expectativas sobre como o autor vai entrelazar a mitoloxía coa narrativa contemporánea.

A miña elección de Cabeza de Medusa basearíase no meu interese pola mitoloxía na novela negra.

-Opinión:

Penso que a novela ten un final coherente xa que Lupe atopa o apoio emocional e a forza ao falar con Sofía e decidir retomar a denuncia contra o seu agresor, a pesar das posibles burlas no comisario. A sensación de non estar soa e o apoio mutuo entre as protagonistas móstrase desde o primeiro capítulo e mantense ata o final.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Xoguetes para un tempo prohibido de Carlos Casares, recensión de Elisa Blanco Rodríguez (1º Bach B)

Xoguetes para un tempo prohibido  é unha obra de Carlos Casares que conta a historia de Elías, un neno con ilusións e soños en finais do séc...