xoves, 18 de maio de 2023

Os nenos da varíola de María Solar, recensión de Daniel Varela Cacharrón (1º Bach B)


Os nenos da varíola, novela escrita por María Solar, trata do desenvolvemento da vacina contra a varíola e a súa expansión polo mundo ata chegar a ser erradicada en 1980. O libro céntrase no que pasou na Coruña durante o século XIX. A pesar de que algúns sucesos redactados no libro son ficticios, a maioría non o son. É unha historia baseada en feitos reais.

Na historia participan algún personaxes, algún interesantes e otros non tanto, os personaxes son:

Ezequiel: É un dos nenos orfos da Coruña que partiron do porto da Coruña cara un futuro incerto e perigoso, que deixaban o seu fogar para emprender unha longa viaxe que prometía novas oportunidades para eles.

Inés: É outro dos menos orfos da Coruña que tivo que facer o mesmo que Ezequiel para mellorar a súa calidade de vida.

Clemente: É outro dos menos orfos da Coruña que fixo o mesmo que todos os menos. Estes nenos merecen ser recoñecidos pola súa valentía ademais do esforzo mental e físico que tiveron que facer ao longo da viaxe coa vacina nos seus corpiños, pero tristemente non son tan recoñecidos.

Isabel Zendal: A única muller que formou parte da expedición, ela era nai solteira, o cal non era moi ben visto naquela época. Esta muller tivo un papel moi importante na historia, era para moitos dos nenos orfos a nai que nunca tiveran, ademais de ser intelixente e axudar na expedición cos seus coñecementos, sendo enfermeira. Paréceme unha muller que prefire loitar e resistir fronte aos problemas que deixarse vencer polos demais. Podemos decatarnos disto dende o principio da historia cando en vez de abandonar o seu fillo, decidiu crialo soa e traballar duro para mantelo. Morreu na expedición e non puido regresar a España.

Posse: Era o doutor da expedición. Quedeime en shock cando coñecín a gran bondade do doutor Posse cos nenos e o respecto que tiña cara os demais sen importar os prexuízos. Cando pensamos nesa época na que as mulleres eran sometidas, a sociedade estaba dividida por clases e había moita tensión social, pensamos en persoas que só pensan no seu benestar propio. Por iso o carisma amable do doutor Posse e os grandes xestos que tivo co protagonista ao ofrecerlle un traballo no seu hospital.

Balmis: Era o médico real que participaba na expedición. Durante a travesía, Balmis practicaba nos nenos unha incisión cunha lanceta e inoculáballes o virus. Ao cabo de dez días, aparecían uns grans dos que saía o valioso fluído que servía como vacina. Os grans secábanse, polo que o médico tiña que ir infectando nenos, sucesivamente. Ao longo de máis de dous anos, a expedición de Balmis foi vacinando nenos ao longo de América. Para facelo, seguiu recrutando rapaces de orfanatos, para que transportasen a vacina nos seus corpos. Pouco se sabe do destino daqueles heroes forzados, aínda que algúns foron acollidos por familias. Mentres outros remataron en hospicios, ante a incomprensión dalgunhas autoridades e o receo da Igrexa, contraria á vacinación.

Balmis chegaría ata Filipinas e Macao. E a súa historia merecería unha desas películas inesquecibles, de incribles aventuras. Cando chegou a España foi recibido con honra.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

VÍDEO LETICIA EIRÍN NA CAMPAÑA AQUÍ TAMÉN SE FALA GALEGO

Velaquí tedes o vídeo de Leticia Eirín , profesora de Literatura na UDC e ex alumna do IES Monte das Moas que se suma á campaña de Aquí tamé...