Plin, plin, plin !-Ola! Son unha pinga de choiva e vouvos contar unha historia : a miña.
Caín da nube coas miñas irmás. Eu quería caer no cristal dunha fiestra, para poder facer carreiras coas demais pingas. A ver quen chega antes ao marco da ventá!
Esta vez, tocoume caer nun paraugas. Iso tamén me gusta, porque mentres me escorro pola tea, dou un paseo pola cidade. Non pasa nada, un paseíño nunca vén mal, á próxima vez xa tocará correr.
Para gañar unha carreira de pingas hai que conseguir moitos cómplices, porque cantos máis teñas, máis rápido vas.
Eu un día xunteime con cinco pingas, e fomos tan rápido que gañamos a carreira. A min gústame ser unha pinga, pero ás veces me pregunto por que a xente escapa de nós, se non facemos mal ningún.
As miñas irmás están de acordo comigo, por que a xente se mete na casa cando aparecemos? Parecerémoslles feas ? O que creo que pasa en realidade é que non saben apreciar a nosa beleza. Somos transparentes.
Hai algo mellor que iso ?
Ningún comentario:
Publicar un comentario