A ira dos mansos de Manuel Esteban, recensión de Saray López Cabanas (1º Bach B)

Este libro é unha novela negra escrita polo vigués Manuel Esteban no ano 2016. É a súa primeira publicación, coa que gañou ese mesmo ano o Premio Xerais. Manuel Esteban está especializado en Medicina e traballa como profesor da rama sanitaria nun centro de Formación Profesional en Vigo. Na actualidade ten publicadas outras dúas novelas, que comparten o protagonista desta historia: Carlos Manso.

Carlos Manso é un inspector de policía que, unha madrugada calquera, recibe unha chamada dos seus compañeiros: atoparan un cadáver. Cando chegou ao lugar, decatouse de que era o corpo dunha moza nova -de entre 15 e 20 anos-, pequena e de pelo louro. Porén, o que máis lle chamou a atención era que se trataba dunha moza con Síndrome de Down. O inspector de policía estrañouse cando, ao ver isto, se lle removera algo no seu interior, que cría adormecido, despois de tantos anos traballando no corpo: un desexo de vinganza, de atopar o culpable do asasinato daquela moza. Nesta historia estarán involucrados personaxes importantes, como Lorena, directora do centro de día de Alza-Down, no cal Violeta -a moza asasinada- adoitaba pasar moito tempo. Finalmente, descubriranse os lazos das persoas que rodeaban a Violeta e os motivos do seu asasinato.

Non obstante, esta historia soamente é unha parte do libro. Logo de ter resolto o caso, Carlos teralle que facer un favor a Lorena, pois unha das persoas do centro no que traballa estaba envolta noutro asasinato, e, malia que era inocente, tiña escasas posibilidades de demostralo. Esta é a historia de Pedro, que, pese ás poucas vantaxes -por non dicir nulas-, que lle proporcionarían a Carlos traballar na investigación, o inspector decide intervir no caso, motivado pola historia de Violeta, que tanto o conmovera. Así, terá que atopar unha resposta a este complicado crime, que se entroncará con outros, tendo como relación a actuación das mafias serbias en Galicia.

Para rematar esta recensión, quería comentar que esta é unha lectura que recomendaría a todo o mundo. Trátase dun libro moi interesante que fala sobre a situación das persoas con discapacidade intelectual na sociedade, as dificultades ás que se teñen que enfrontar para intentar adaptarse e os prexuízos que os arrodean e cos que teñen que convivir diariamente, sendo considerados inferiores (os mansos, de aí o nome do libro) ás demais persoas, malia que, como se deixa ver no libro, son en moitas ocasións máis humanos que moitos outros. Inclúe unha profunda reflexión por parte do escritor, transmitida a través dos pensamentos do protagonista, na que todos deberiamos pararnos a pensar. Ademais, aínda que poida parecer difícil polos contidos que trata, resulta unha lectura fácil e rápida.