Os homes na rúa de George Simeon, recensión de Nicolás Otero Bouza (1º Bach B)

Un luns pola mañá, un garda da cárcere do Bois de Bolougne descobre nun dos sendeiros, a uns cen metros da Porta de Bagatalle, o cadáver dun home que se identificou rapidamente coma o doutor Ernest Borm. Atacárono na noite do domingo cando volvía ao seu piso disparándolle cun revólver a queimarroupa e unha bala directa ao corazón acabou coa súa vida.

Maigret, o protagonista e detective a cargo, tiña varios sospeitosos, e puxo ao cargo da investigación aos seus dous mellores homes, Torrence e Lucas. Tras varios intentos, Torrence dá cun sospeitoso con comportamentos bastante estraños, coma tirar un obxecto ao río Sena ou tentar despistalo unhas dez veces. O sospeitoso entra nun bar, Torrence ségueo e chama a Maigret.

Maigret ao chegar ve ao sospeitoso, un home alto e de aspecto foráneo. O sospeitoso non paraba de miralos e viceversa. O home, decátase de que algo raro pasa, pide a conta e marcha do bar. Nese mesmo intre, a pesar de que tanto Torrence coma Lucas dixeron que podían colaborar, Maigret ten que empezar só a persecución.

O home dirixiuse a varios bares, pero non o despistou, e Maigret chamou un compañeiro para que lle fixera unha foto e así non esquecer a súa cara. Decide non publicar ningunha foto e manter a investigación privada. O sospeitoso, vendo que non se libraba de Maigret, decidiu quedar nun motel, o máis barato de toda a zona. Maigret quedou durante varios días a durmir nas escaleiras fronte do cuarto da persoa misteriosa. Debido aos malos hábitos de sono que empezaba a ter, os seus compañeiros obrigáronlle a cambiar algunha quenda de vixía durante os días da persecución.

Ao pasar os días, notábase o cansazo por ambas partes. Maigret, grazas a cálculos propios, deduciu que non lle debía quedar moito diñeiro. O seu compañeiro Lucas descubriu grazas a unha porteira como se chamaba, Stephan Strevzki, que chegara a Francia 3 anos atrás e que estaba casado cunha muller húngara chamara Dora.

A policía, para tentar atrapalo, difundiu unha noticia da desaparición de Dora. Stephan ao vela, correu cara Maigret e entregouse. Terminou admitindo que a responsable do asasinato foi Dora. El só estaba tentando encubrila cando o viu Maigret cerca da escena do crime, e escapou todo o que puido para salvala.

No persoal, este relato paréceme moi bo pola súa forma de narrar os feitos, que me parece perfecta pola súa profundidade e os detalles que dá, que sen lugar a dúbida, fan que te sintas totalmente dentro da historia. Recomendaríalle totalmente este libro ás persoas ás que lles gusta o xénero policial e de investigación.