Os lobos de Moeche de Manel Cráneo, recensión literaria de Eva Peña Porto (1º Bacharelato A)

Os lobos de moeche é unha novela gráfica escrita por Manel Cráneo. Cóntanos a historia de como sucederon as tan recoñecidas revoltas irmandiñas das que os pobos galegos foron os protagonistas, derrocando máis de 140 fortalezas e castelos de nobres. Estas revoltas prodúcense debido ós continuos abusos dos señores feudais contra o pobo.

A historia comeza cun pesadelo que atormenta a Martín, o noso protagonista, durante unha noite enteira. Neste pesadelo, uns lobos que saben falar perségueno ata que o acurralan, pero o soño remata xusto alí pois a nai espértao para que vaia traballar no campo con ela.

Martín é o home da familia dende que o seu irmán Lopo marchara cara Lugo 5 anos atrás, e o seu pai morrera cando el era pequenho. Esa mañá, o antagonista principal, un fidalgo a cargo do alcalde de Lugo e compañeiro de Nono Freire de Andrade, vai a casa do prota a exixir os impostos a nai de Martín, quen di que xa os pagou. Nun acto de rabia, este asasina a nai diante de Martín.

Lopo visítao durante o enterro, e leva a Martín a Lugo. Alí, el coñecerá a “Irmandade” á que pertence Lopo e unirase ás revoltas irmandiñas xunto seu irmán.

A representación dos lobos no pesadelo de Martín é un dato importante durante toda a historia, pois a bandeira dos señores que matan a nai de Martín teñen como símbolo a este animal. Este pesadelo representa a continua sensación de verse perseguido e presionado por aqueles seres que poden arrebatarche a vida de forma inxusta.

A completa obra baséase nese sentimento de indiferenza que provoca a situación de Martín, que pese á súa curta idade loita nas revoltas buscando a vinganza da súa nai. Pese a ser unha historia reducida, podes ver o desenvolvemento de Martín de covarde a completo home que loita polas súas crenzas tendo como modelo a seguir (pese a que o rexeita ó principio) a Lopo.

Lopo non presenta un alto desenvolvemento como personaxe, o que eu entendo como representación dun ideal fixo polo que pode morrer sen dúbida. Martín ademais coñece a outras entidades da Irmandade que forman os seus puntos de vista mesturados cos do seu irmán.

O cómic ten un contexto histórico ben localizado, e incluso, ó final deste hai unas cantas páxinas que falan do castelo de Moeche, onde se produce a principal revolta onde Martín perde a súa inocencia por completo e convértese nun loitador.

O resto de personaxes tampoco presentan evolución algunha.

Personalmente, o final de ambos personaxes (pois máis adiante se lle dá un gran protagonismo a Lopo) non me gustou moito, pois é aberto, o de Martín non tanto, pero non se sabe o que ocorre con Lopo ao final do cómic, o que deixa coa intriga por completo. Quitando esta opinión sobre a forma de finalizar, o que máis me gustou deste cómic foi o estilo de debuxo, pois pese a non ser moi realista, capta a atención porque, eu, sendo alguén que debuxa, e que persoalmente me gustaría publicar un cómic, pensaba que para poder publicar un cómic, tes a necesidade de debuxar un mínimo de realista e dar concepción espacial, pero este artista xoga coa deformación de rostros por personalidade e da realidade coma paisaxe.