O director Michael Bay no ano 2005 levou a cabo a
produción da película A illa,
a cal narraba a historia de como sería o mundo se todos tivésemos un
clon. E a Real Academia Galega recolle a definición de clonar como:
“Reproducir
[un xene, célula ou organismo] dando lugar a outro idéntico, desde
o punto de vista xenético, a partir dunha única célula
orixinaria”. Dito
así soa a ciencia ficción, pero
ata que punto o é?
En
primeiro lugar, falaremos do caso con máis sona no mundo: a ovella
Dolly. Este experimento foi realizado no 1994, con pleno éxito, xa que os científicos lograron clonar á perfección o mamífero
ovino (aínda
que só é posible clonar o 98% de material xenético, segundo o
investigador
Lluis Montoliu). E
sen sabelo, este
feito comezaría a carreira da clonación. A consecuencia disto, os
investigadores seguiron intentándoo con outros animais, coa meta de chegar á clonación humana.
Por conseguinte, a reprodución dun ser idéntico, neste caso animal, xa
foi empregada en varios casos. A maioría deles con fins científicos,
pero tamén temos casos
como o
de Barbara Streisand que decidiu clonar a súa
cadela xa falecida. É, neste momento,
cando
as dúbidas sobre a clonación afloran.
Por
un lado, temos a clonación empregada para a reaparición de
especies
en perigo de extinción, como poden ser o tigre de Tasmania, extinto xa hai 65 anos, ou a recreación do ADN dun mamut laúdo, inda que seguen
traballando niso. Polo
outro lado, temos os
fins terapéuticos. Debido
a que a
esperanza de vida humana incrementou,
temos
como consecuencia un aumento, case directamente proporcional, de
enfermidades prexudiciais cara órganos do corpo humano.
Mais,
coa
clonación terapéutica, acádase
a reprodución idéntica
do órgano danado mediante células
nai. Chegados
a este punto, é cando comeza a loita ética e legal do tema
a tratar.
Como
xa dixen, a clonación é algo relativamente novo e inda, por dicilo
dalgunha maneira, non está claro ata que punto é
moralmente correcto.
Como
consecuencia,
organizacións
como a
ONU,
que
no
ano 2005, propuxo aos países prohibir todo tipo de clonación, inda
que foi unha decisión un tanto cuestionada. Por
exemplo, en España esta actividade é ilegal.
Decidiron
tomar esta medida en vista de que
se facían a pregunta: cales son os limites da clonación? Esta
pregunta chega á mesa despois de considerar que os clons que fagan
terán conciencia e sentidos como
calquera outro ser
humano.
É neste punto onde se
pode
volver comentar a película A
illa
pois, a trama consiste
na
fabricación de clons humanos para a
extracción
de repostos para
a persoa orixinal. Daquela é cando se abre o debate moral pois demóstrase que as réplicas senten e teñen conciencia propia.
Polo tanto preséntasenos a cuestión ética de se sacrificar un clon, se consideraría un asasinato... E
xa que logo, estarías a violar un dos dereitos humanos fundamentais
que é a vida?
Como se pode observar, a clonación é un terreo un tanto complicado pois ninguén ten claro cales son os límites, se habería que contemplalos como humanos ou como simples experimentos dun laboratorio. Pero o que si é certo é que é algo co que se avanza moi rápido, e de feito se nos baseásemos no tempo de discurso da película, xa o teriamos moi superado pois a acción sucede no 2019. Polo tanto, non é posible dicir se a clonación está ben ou mal, pois ninguén o sabe, en principio poderíase dicir, que ata certo punto é unha das mellores solucións que temos contra moitas das enfermidades actuais.
Para concluír, cómpre facernos unha pregunta para a que todo o mundo busca resposta: sería posible ter un clon para ir á clase?
.jpeg)
Ningún comentario:
Publicar un comentario