A
historia da literatura galega contemporánea estableceu o noso
canón literario. Marabilloume a súa entrega a Galicia, xa que lle dedicou todo a traballar por esta terra, sendo o mellor polígrafo.
Desde unha localización como era Ferrol tratou unha universalización da cultura galega,
ademais de pertencer á Revista Nós e tamén
pertenceu ao Partido Galeguista.
A súa defensa do republicanismo fixo que na ditadura fora un dos primeiros
perseguidos e un dos que buscaron calar, e impresionoume moito.
Outra faceta súa que me interesou foi que despois de ser inhabilitado como profesor, marchou a Lugo a dar conferencias e
charlas nun colexio.
A súa tentativa de escribir como se escribía
en portugués, foi unha das cousas que me gustou e interesou máis del.
Pareceume interesante a súa importancia na literatura galega xa que a súa obra foi moi importante.
Interesoume que foi o
primeiro catedrático da Universidade de Santiago, sendo como dicían
unha persoa moi cercana e que mostraba o seu gran amor cara a lingua
galega transmitindo isto ao seu alumnado.
Para el o galego non
debía separarse do portugués, como estiveran antes xuntas, xa que
ofrecía a posibilidade pola súa similitude de ser falada ou
entendida ao redor do mundo. El defendía a utilización dunha mesma ortografía unificada pero que cada fala tivese as súas peculiaridades.
Parece interesante que o problema que el
vía en Galicia era ser propiamente, el mesmo. Interesoume que como
defensor da República co estalido da Guerra Civil e atopándose en
Madrid, se convertera en miliciano. Tamén que cando acabou a guerra fose encarcerado durante doce anos, aínda que cando levaba dous anos saíu do cárcere, pero sen poder exercer como profesor nin ningunha profesión.
Mostra perfectamente nun dos seus poemas as consecuencias da
Guerra Civil e das represalias. El defendía a utilización dunha mesma
ortografía unificada pero que cada fala tivera as súas
peculiaridades, esta idea foi moi destacada na súa vida.
Ningún comentario:
Publicar un comentario