O que sei do silencio de Andrea Maceiras, Lucía Suárez Ramos (1º Bach B)

Inspirado nunha historia real, este libro fala do tempo en que Delia se mantivo en silencio acerca do acoso presente na súa escola. Delia non era a vítima, senón unha acosadora máis, pero pasiva. Acostumada á soidade e a ser a marxinada da clase, creceu nela un gran medo por perder a "amizade" de Daniela, Xulia e Lara, tres mozas superficiais e interesadas. A chegada de Silke ao instituto provocou unha onda de ameazas, insultos e abusos. O odio das súas tres amigas cara a estudante nova estendíase por todo o centro escolar, e Delia sabía que a súa covardía chegara demasiado lonxe.

É moi interesante xa que a historia non é contada pola vítima, senón que é vista dende unha perspectiva distinta: a dunha acosadora pasiva que conta ou ocorrido dende un blog, porque non soporta máis a culpa. Delia nunca planeou nada en contra de Silke, nin tampouco sentiu odio cara ela. De feito, sentía mágoa por ela e sabía que o que lle facían non estaba ben, pero debido ao medo, quedou calada. Desta forma, o que comezou como unha pelexa de rapazas, case remata coa vida dunha delas. Normalmente, a xente non é consciente de que quen ve o bullying e non di nada é igual de cómplice do asunto que os propios acosadores. A dos acosadores pasivos é unha situación complicada, xa que hai risco de que a súa intervención os prexudique tamén. Pero hai que saber que o acoso escolar é un problema moito maior do que imaxinamos, que pode ata rematar con vidas. Aínda que a situación non chegue ata eses extremos, o dano físico e, sobre todo, psicolóxico, que pode crear o bullying é enorme. Por todo isto, aínda que pensemos que o noso testemuño pode complicar a situación, o mellor que podemos facer nestes casos é contar ou sucedido, para así, rematar toda a dor ocasionada, canto antes.

Un detalle curioso do libro está relacionado co club de lectura ao que adoita asistir Delia. No momento no que Silke ingresa non instituto, os membros do club están a ler un libro de contos titulado De cando fun serea de Leaena Hiems. Delia adxunta varios contos no blog ao longo da historia. Aclara que non son necesarios para entender a continuidade do ocorrido, pero que serven para reflexionar acerca dous sucesos e das súas preocupacións, xa que teñen relación con estas.

Persoalmente, creo que é un moi bo libro para reflexionar acerca de algo que está máis preto de nós do que adoitamos imaxinar, o acoso escolar. Os nenos que pasan por isto rematan por ter secuelas que probablemente sexan permanentes. Aínda que é algo que a vítima superará, o máis seguro é que manteña certa inseguridade ou desconfianza en certos aspectos da súa vida. Pareceume interesante que a historia estivese narrada dende outra perspectiva, xa que axuda a ver ou importante que é intervir nestas situacións. Son casos que se estenden de forma moi rápida e que teñen cada vez máis dificultade para paralos.