O neno do pixama de raias de John Boyne, recensión de Saray Cañás (1º Bach C)

John Boyne é un escritor irlandés nacido en Dublín o 30 de Abril do 1971. É un dos escritores máis importantes da actualidade. Dirixiu a súa obra tanto para mozos como para adultos.

Debutou como novelista con El ladrón del tiempo e a novela que lle concedeu a fama internacional foi O neno do pixama de raias traducida a máis de corenta idiomas e da que se venderon cinco millóns de exemplares. Foi gañadora de dous Irish Book Awards e finalista do British Book Award, foi levada ao cine no 2008.

Tamén escribiu numerosas obras como El ladrón de tiempo, El secreto de Gaudlin Hall, En el corazón del bosque.

Esta novela está ambientada na Alemaña nazi, no campo de concentración máis coñecido durante a 2º Guerra Mundial, o de Auschwirtz. Nunha época de represión contra os xudeus.

É a historia dun neno de nove anos chamado Bruno que descoñece o significado do Holocausto á caída da Alemania nazi no 1945. Non entende todo o que pasa ao seu redor no campo de concentración de Auschwitz.

O único que sabe é que o seu pai ascendeu no seu traballo e por iso teñen que mudar de casa. O que non sabe é que o seu pai é comandante nun centro de concentración.

Unha tarde explorando pola zona coñece a Shmul, que é un neno que esta ao outro lado da aramada no centro de concentración. Viste un pixama de raias como todos os que alí habitan. Entre eles fan unha gran amizade e Bruno fai todo o posible para colarse pola alambrada para poder axudalo, sen pensar nas consecuencias.

Bruno, o neno de nove anos que é o protagonista da historia. Era moi inocente pero tamén moi intrépido e curioso.

Shmuel: é un neno xudeu de nove anos que está no centro de concentración e co que Bruno enlaza unha gran amizade. Ao contrario de Bruno non era nada inocente e sabía moi ben o que lle podía pasar.

A min este libro encantoume e xa o collín porque xa sabía que me ía gustar debido a que me interesa moito ler sobre este tipo de temas dos xudeus e das guerras. De feito un dos meus libros favoritos é o de Ana Frank e ata fun visitar a súa casa en Amsterdam hai poucos anos. Gústanme tanto porque me dan moita pena todas as penurias que tiveron que pasar e tanto sufrimento xunto. E ao lelo como que vives moi de cerca os sentimentos que vai tendo cada personaxe e por todo o que teñen que pasar nesa historia, ademais a maioría desas cousas pasaron na realidade non hai tantos anos e claro chegas a pensar que che puidera pasar a ti ou a túa familia e como que che chama máis a atención lelo de feito a min engánchanme demasiado e cada capítulo que vai pasando danme moita máis intriga.