O coñecemento fainos ricos, cultos e tolerantes, Sara Sanz Fonta (4º ESO A)

Que son as fronteiras? Limítannos ou axúdannos a crear diferentes culturas e a vivir nun maior equilibrio? Son simple trámite ou presentan realmente un condicionamento para aqueles que viven ao outro lado dunha liña trazada no mapa? Paréceme interesante e enriquecedor expoñer estas preguntas, sobre todo cando falamos da historia de dúas linguas tan semellantes como son o portugués e o galego.

A cultura portuguesa e a galega estiveron unidas nunha durante moito tempo ao igual que ambas linguas. Na actualidade estas constitúen idiomas diferentes pero con moitas similitudes, tantas que, por exemplo, eu que son galego falante podo perfectamente ler un libro en portugués e viceversa. Isto ten moitas vantaxes, xa que facilita a comunicación entre persoas de diferentes territorios e permítenos viaxar con máis facilidade a lugares onde se fale esta lingua. O coñecemento fainos ricos, cultos e tolerantes fronte ao diferente.

Pero que pasaría se ambas linguas seguisen unificadas e ambos territorios fosen o mesmo? Creo que a separación do portugués e o galego permitiunos crear dúas culturas diferentes entre si e moi interesantes e ricas, das que todos podemos empaparnos e aprender. Neste caso as fronteiras permítennos preservar a nosa cultura, pero non podemos entendelas como unha limitación, senón como unha maneira de conservar as nosas tradicións e crear e enriquecer o noso saber pero aceptando a chegada de novas culturas que nos permitan evolucionar como sociedade. Na miña opinión temos que aproveitar a vantaxe que nos supón ter accesible unha cultura tan rica como a portuguesa e aprender da súa música, da súa literatura, da súa gastronomía e dos seus costumes. Que as fronteiras non nos limiten o coñecemento, facernos fortes no que nos une e aprender do que nos separa.