Hai
moitísimo tempo, nunha aldea galega, vivía un neno. Non era un neno
normal, xa que el foi quen creou as margaridas e os caraveis, e mais
tamén creou as baleas e os ollomois. So tiña que pensar nun animal
ou nunha flor e desexar que aparecese ao seu carón.
Facendo
isto creou case todas as especies que coñecemos, pero a que máis
lle gustaba a el era o grilo. Todas as noites sentaba na herba a
falar con eles. Un bo día, o neno decidiu que xa non cabían máis
animais nin máis plantas no noso mundo, así que decidiu converterse
nunha estrela para poder vixiar a todas as súas creacións dende o
máis alto.
Esta persoa especial, á que
lle debemos tanto, está agora tan tranquila. Ás veces, quere dar un
paseo pola cidade, entón convértese nun can, outras, apetécelle
observar algún xardín e transfórmase nunha árbore, pero algo que
non cambiou dende o día que decidiu deixar de ser humano, é que
todas as noites fala cos grilos.
E
esa é a razón pola que escoitamos ese son marabilloso que fan estes
animais todas as noites ao falar coa estrela que os creou.
Ningún comentario:
Publicar un comentario