Estes
días, semanas e meses son un oco en branco para algúns, exceptuando o persoal sanitario, a policía ou os traballadores do sector da
industria. E ben que lles agradecemos todos os días ás 20 h, aínda
que todo e pouco.
O
resto atopámonos nas nosas casas. Din que hai que sacarlle partido a
este tempo e facer as cousas das que non tivemos oportunidade.
Ventás cheas de carteis solidarios, xente concienciada, partidos
políticos aproveitando o momento para poñer na corda frouxa ao
presidente do goberno...
Hai
moitas críticas ao país polo tema do goberno, pero nos momentos
excepcionais coma estes somos un exemplo a seguir, uns referentes, un
exemplo de unión e compromiso.
No
meu caso este baleiro de días sen as miñas rutinas das que estamos
acostumados a vivir con elas como forma de vida, provócanme un parón
a nivel deportivo e educativo, xa que todo deportista e alumno ten
que facer un esforzo extra en non quedar atrás e seguir
evolucionando.
Este
confinamento repercute en cada individuo dunha maneira ou outra, da que nos deixou sen excursións e sen competicións. Esas competición nas
que en dous minutos e medio plasmamos todo o traballo feito en meses
e polo que non podemos baixar a garda ate o regreso aos
adestramentos, igual que pasa cos estudos e coas probas de acceso.
Non
son precisamente momentos de reflexión como din, son momentos de
esforzo e vontade propia para seguir adiante. Para os adolescentes
vainos ben para madurar no aspecto de individualizarnos, comezar a
asumir os acontecementos da "vida real", e ser responsables
co que facemos, autocontrolarnos e organizar o tempo, ser nós mesmos
os que teñamos o control polo feito de non saber o que ocorrerá
despois.
Ningún comentario:
Publicar un comentario