Arte contaxiada, Sara Sanz Fonta, 1º Bacharelato A

Onde queda a arte nun mundo que se volve un pouco máis tolo a cada día que pasa? Que sucede cos artistas en plena pandemia? É a arte algo de primeira necesidade ou algo prescindible? É inevitable facerse todas estas preguntas no momento no que nos atopamos, sobre todo cando parece que o mundo deixa nun segundo plano a algo que eu considero fundamental, a cultura, a arte. 

Estamos esquecéndonos dun sector que foi esencial durante os meses confinados, xa que na corentena viviamos a base de cultura, de series, películas e música, entre outros. Moitos reinventáronse, innovaron e fixeron arte a partir desa situación, creando algo co que nos puidésemos entreter nos nosos fogares. Aínda así, cando rematou o confinamento, a precariedade na que se atopaban estes artistas parecía que se ía solucionar, pero mantívose, deixando a moitos nun limbo inestable e sen a posibilidade de subirse a un escenario e facer espectáculos en vivo, que para moitos é a súa principal fonte de ganancias á parte da súa paixón. 

Como pode ser que nun país coma España, con tanta variedade e calidade artística, brindemos tan pouco apoio a esta industria? Moitos músicos víanse sen a posibilidade de actuar pero aínda así celebrábanse partidos de fútbol e corridas de touros, cunhas condiciones sanitarias que facilmente poderían usarse para os concertos ou actuacións en vivo. 

Coa segunda quenda de contaxios o sector artístico volve caer sen sequera recuperarse da anterior e a situación é cada vez máis crítica. É certo que estamos nunha pandemia, polo que a saúde pública é primordial; pero non podemos esquecernos e subestimar as persoas que nos devolven a humanidade nunha situación coma esta, os artistas.